Tijdens het gebruikelijke kennismakingsgesprek met een ondernemer kreeg ik een aantal tekenen van mijn intuïtie die ik negeerde. Want ik wilde deze vrouw graag als klant: ik had zin om haar te helpen, gierende behoefte om me nuttig te maken én ik wilde graag omzet.
De signalen van mijn intuïtie/lijf waren wat lichte hartkloppingen en spanning op mijn bovenbenen. Ook vond mijn verstand/hoofd er iets van: ze maakte namelijk af en toe nogal vreemde opmerkingen… Die ik verklaarde naar mezelf door te zeggen dat ze gewoon te stressy was.
We startten met de online checklist van haar ondernemersfundament en voor die sessie was ik heel zenuwachtig. Dat ben ik normaal nooit, maar ik vertelde mezelf dat ik een beetje bang was of ze ontspannen genoeg kon zijn om te luisteren naar wat ik te zeggen had.
Voordat de eerste coachingsessie zou zijn, appte ze me een aantal vreemde dingen… En daar viel eindelijk het kwartje: dit was verre van een fijne klant! Omzet-wise was het slikken, want ze had de helft van het hele coachingtraject al betaald. Maar dit moest nu stoppen, want onze samenwerking zou van kwaad tot erger gaan.
Dus ik nam contact op, stortte het geld terug en mailde de creditfactuur. En het was meteen weer helemaal rustig, op alle fronten.
Ik kan niet anders dan trouw zijn aan mezelf, luisteren naar mijn innergut, ondanks het omzet-tekort. Dat lost zich vast wel op een andere manier op.
Werken met iemand met wie het niet klopt, waar het wringt en schuurt levert me misschien 1.000 euro omzet per maand op, maar kost me 10.000 euro aan stress, kopzorgen en gedoe. Dat is het me niet waard.