Ik heb ja gezegd. Tegen een artikel in het Tijdschrift voor Coaching. Je weet wel, dat blad waar je als coach met vakliefde in bladert en stiekem denkt: ooit wil ik daar tussen staan.
Nou. Het is zover. Mijn artikel komt erin over een paar maanden. Over wat je níet koopt voor 25.000 euro.
Een online leeromgeving. Een strak programma. Een intake die eigenlijk gewoon een salesgesprek was. Groepscalls met dertig anderen. Een bonusmodule over je blokkades.
Maar geen mens. Geen echte aandacht. Geen begeleiding die naast je komt zitten als je het even niet weet.
Ik schreef er eerder een blog over (https://mirasaia.nl/high-ticket-low-touch/). En nu komt dus dit artikel. Over lege beloftes die prachtig ogen maar nergens landen. Over klanten die stilletjes afhaken, zonder klacht, zonder herrie – gewoon omdat het niet raakte.
Misschien zit jij in zo’n traject.
Misschien verkoop je er een.
Misschien denk je: ligt het aan mij dat dit niet werkt?
Dan is dit voor jou.
Want soms ligt het niet aan jouw mindset, niet aan je overvloed, niet aan je bereidheid.
Soms ligt het aan een verdienmodel dat draait op urgentie en schaamte in plaats van op nabijheid en vakmanschap.
Het artikel verschijnt in TVC 3-2025, dus ligt eind september in de winkel. En ik ga er nog meer over zeggen. Omdat ik het vak serieus neem. En omdat ik vind dat we beter mogen zijn dan dit.
PS Kiezen voor nabijheid voelt soms alsof je geld laat liggen. Maar wat je terugkrijgt is onbetaalbaar: klanten die blijven omdat het klopt, niet omdat ze vastzitten in een systeem.
