Het is een wonder dat ik nog nooit een arts over een bureau heb getrokken. Echt.
Want ik zit al twaalf jaar in dezelfde slechte soap.
Elk jaar opnieuw: “Uw TSH is onder de norm. We adviseren u te zakken met de medicatie.”
Ja joh. Laten we vooral m’n zorgvuldig opgebouwde balans onder uittrekken omdat ‘computer says no’.
Voor wie dit medisch jargon niks zegt: ik heb geen schildklier meer. Die zit normaal ergens in je hals en regelt zo’n beetje alles: energie, humeur, temperatuur, helder denken. Een soort regiecentrum in vlindervorm. Die van mij is er in 2013 uitgehaald vanwege kanker.
Sindsdien slik ik levothyroxine – het kunstmatige schildklierhormoon – en is mijn TSH bewust onderdrukt. TSH is het seintje van je hersenen dat zegt: ‘schildklier, doe je werk.’ Maar eh… als je geen schildklier meer hebt, mag dat seintje best stil blijven.
Alleen moet ik dat dus elk jaar opnieuw uitleggen aan een verse arts-in-opleiding die m’n dossier niet leest, mij het hele verhaal laat herhalen en eindigt met: ‘Toch even zakken. Op termijn kunnen er misschien bijwerkingen ontstaan. Botontkalking. Hartklachten. Misschien. Later.’
Wat ze dan compleet negeren: als ik zak in dosering, gebeurt er van alles wat ik niet wil:
Somberheid. Brain fog. Spierzwakte. Moe. En het gevoel dat ik mezelf kwijt ben.
In Schijndel had ik een huisarts die gewoon zei: jij voelt je goed? Dan laten we het zo.
Sinds ik in Tiel woon (nu twee jaar), had ik mijn huisarts eigenlijk nog niet nodig gehad. Toch maar eens bloed laten prikken. Het bekende verhaal gedaan, inclusief TSH-discussie. Alles begrepen. Lijkt het.
Tot ik m’n uitslag open. En ja hoor: TSH te laag. Advies: verlagen. Medicijnen liggen al bij de apotheek.
En ineens voel ik het. Niet alleen frustratie. Ook verdriet.
Omdat ik de regie kwijtraak over iets wat van míj is. Mijn lijf. Mijn leven. Mijn balans.
Dus ik schreef een brief aan de huisarts. Zakelijk. Duidelijk. En ik zeg: nee.
Ik ben trots. Niet omdat ik wil winnen. Maar omdat ik blijf staan voor wat klopt. Voor wat werkt. Voor hoe ik me voel. Voor wie ik ben. Ook als dat niet past in het standaardprotocol.
En misschien herken jij dat. Niet met pillen, maar met plannen. Klanten. Structuur. Focus. Je bedrijf voelde ooit logisch. En nu voelt het als een warboel waar iedereen wat van vindt, behalve jij.
Dat je denkt: waar ben ík gebleven in deze tent?
Dan is het tijd voor grip op jouw ondernemersfundament, zodat het jou draagt, in plaats van andersom. En daar maakte ik deze Serie Masterclasses voor: mirasaia.nl/serie-masterclasses/