Ik schrijf niet vaak over geld, niet over wat coaching kost. Ik heb wel geschreven over wat aandacht waard is in het nieuwe Tijdschrift voor Coaching. Na de Kerst (2025) in de bus, thema Ethiek.
Mijn artikel gaat over iets wat bijna elke coach herkent: het moment waarop aandacht een verdienmodel wordt. Wanneer nabijheid verandert in een traject. Luisteren in een methode en aanwezigheid in een deliverable.
Het coachvak gaat niet over geld, het gaat over keuzes. Over hoe je je tijd, energie en menselijkheid verdeelt.
In mijn eigen werk heb ik het vaak gezien: coaches (en ondernemers) die zoveel waarde wíllen geven, dat ze vergeten hoe kostbaar hun aandacht zelf is.
Ze geven, structureren, optimaliseren, tot er nauwelijks nog ruimte overblijft om echt te zíjn met iemand. En toch is dat het enige waar het verschil ontstaat.
Niet in tools, niet in tempo, maar in het moment waarop iemand denkt: je ziet me echt.
Daarom heet het artikel De prijs van aandacht. Want aandacht is niet gratis. Ze vraagt tijd, begrenzing en reflectie. Ze kost energie.
En als we haar slim besteden, wordt ze weer wat ze ooit was: de kern van vakmanschap.
Je hoeft geen coach te zijn om dit te herkennen. Iedereen die met mensen werkt, weet hoe dun de lijn is tussen betrokken zijn en jezelf verliezen. De kunst is niet méér aandacht geven, maar de juiste.
