Ik ken hem sinds hij drie uur oud was.
Kleine handjes, zachte huid, een leven dat nog helemaal moest beginnen.
De zoon van mijn beste vriend is 18 geworden.
En nu heeft íe z’n rijbewijs op zak. Bijbaan. Plannen voor de toekomst.
Volwassen. Of in ieder geval: een goeie eerste stap die kant op.
Wat me bezighield de afgelopen dagen, is dat
volwassen worden vaak niet zozeer gaat om leeftijd, maar om keuzes maken.
Om dat ene moment waarop je zegt: nu ga ik dit doen.
Niet meer eindeloos twijfelen. Niet meer uitstellen. Gewoon gáán.
Ik zie vaak dat ondernemers op datzelfde punt zitten:
Je bedrijf draait, de buitenwereld ziet succes.
Klanten zijn blij, de belastingdienst ook als jij je IB aftikte.
Maar bij jou van binnen voelt het soms wankel,
alsof je elk moment door de mand kan vallen.
Daar zit je dan, volwassen ondernemer op papier
en intussen zoekend naar hoe het écht werkt.
Het mooie is: volwassen worden in je bedrijf begint met één helder gesprek.
Zo’n sparsessie waarin je weet wat prioriteit heeft of overzicht krijgt
en denkt: ja, zo ga ik het doen. Of: dat ga ik dus mooi niet (meer) doen.
Klik hier voor alle details: mirasaia.nl/sparsessie
PS De eigenaar van een trainersinstituut deed laatst zo’n sessie.
Omdat hij merkte dat hij met zijn assistente steeds in ellenlange overleggen belandde.
Alles liep door elkaar en kostte veel tijd.
Tijdens onze sparsessie maakten we een korte analyse.
Al snel werd duidelijk: hij haalde sparren en regulier overleg steeds door elkaar.
Strategisch denken, beslissingen nemen,
afstemmen op de dagelijkse operatie: het zat allemaal in één gesprek gepropt.
De oplossing? Twee losse overleggen:
één voor sparren en koers, één voor praktische afstemming.
Sindsdien zijn de gesprekken korter, effectiever en vooral: veel minder vermoeiend.