In je agenda heb je ruimte gemaakt voor het inspreken van je nieuwe podcast. Of het schrijven van wat verse blogs. Het maken van een nieuw vlog. Je hebt er ook zin in en tijd voor. Totdat je begint. Of eigenlijk beter gezegd: Tot het moment dat je geen idee meer hebt waarmee te beginnen.
Je pakt een onderwerp wat je na aan het hart ligt – ik noem maar wat – ‘luisteren’. Je voelt de ideeën in je hoofd opkomen, je maakt wat aantekeningen om die vervolgens uit te werken en dan weer stagneert de boel.
Want er komt zóveel in je op, je wil en kan hier zoveel over vertellen dat je hoofd bijna uit elkaar barst. Je gaat toch dapper opnemen. Of schrijven. Maar als je het terugziet, is het een ellenlang verhaal zonder kop of staart geworden.
Hoe komt het toch dat dit gebeurt? En dat je niet de enige ondernemer bent die vervolgens iets heel anders gaat doen, waardoor er geen blog/vlog/podcast komt? Waarschijnlijk omdat de structuur ontbreekt in je onderwerp. Dat is namelijk zo groot, dat je het letterlijk niet meer overziet. Of je probeert alles wat je weet te delen en dat is vervolgens voor de lezer/kijker veel te veel. Waardoor die afhaakt.
Wat helpt is het kleiner maken. Door een deelonderwerp te nemen van bijvoorbeeld dat ‘luisteren’. Een van de foefjes van goed luisteren is dat je zelf zo min mogelijk aan je hoofd hebt. Schrijf daar alleen over, dat is al meer dan genoeg.
Zo sla je 2 vliegen in 1 klap: want jij maakt het creëren hiervan behapbaar voor jezelf door het af te bakenen. En de degene die jouw vlog/podcast/blog ziet, leert iets nieuws met een kleine brok informatie en voelt zich niet overvoerd door jouw (goedbedoelde) informatie.