Ook ik – zelfbenoemd blij ei – ontkom niet aan de gevolgen van Corona. Dat uit zich in de vorm van 3 stiefkinderen in en om het huis maar ook in mensen die me om hulp vragen. Die willen dat ik met ze meedenk over online vergaderen bijvoorbeeld.
Waar ik me eerst toch ook liet meeslepen in de angst voor omzetverlies vind ik mezelf zelfs op dinsdag (mijn bedrijfsdag) terug achter de laptop en aan de telefoon. Niet werkend aan mijn eigen bedrijf, nee, toch IN mijn bedrijf. Want intussen heb ik al met 3 klanten meegedacht over hoe zij op hun beurt de boel online draaiende kunnen houden.
Een adviescommissie die afgelopen vrijdag aanklopte hoe ze zich toch aan hun juridische deadlines kunnen houden zonder dat ze elkaar fysiek treffen.
Een boekpresentatie van klant en goeie vriendin Marjolijne van Buren die virtueel gaat verlopen.
En advies aan een klant die dit advies weer meeneemt naar haar klant over hoe de belangrijke horeca-trainingen toch doorgang kunnen vinden.
Ik hoop dat dit een omslag is in het denken over werken en fysiek aanwezig zijn. Ik haatte de kantoortuin 15 jaar geleden al, toen hij nog maar amper bestond. Het sociale geneuzel van collega’s die vooral zichzelf graag hoorden praten. De vergadering op die ene locatie aan de andere kant van de stad waar het hele MT zich dan met auto naar toe begaf. De verplichte nieuwsjaarzoenen…
Het hoeft allemaal niet en je bedrijf leidt er niet onder. Noch je prestaties, noch de kwaliteit van werken. Sterker nog: ik denk dat heel veel mensen gewoon meer werk verrichten thuis, zich beter kunnen concentreren. Maar ik wijd hier niet te lang over uit, aangezien ik al bijna 14 jaar online werk en bijna niet meer weet hoe het is om continue met mensen om je heen in 1 ruimte te zitten.
Het virus vraagt veel van ons, maar het laat ons het hopelijk óók deze milieuvriendelijke en geldbesparende voordelen zien. Dat wilde ik even kwijt 🙂